©  Ósemka 2015

Ósma Londynska Druzyna Harcerzy Im. Stefana Starzynskiego Zwiazek Harcerstwa Polskiego  Choragiew Harcerzy Wielkiej Brytanii Hufiec Warszawa Szczep Starówka

2 Pułk Ułanów Grochowskich im. gen. Józefa Dwernickiego


Nawiązywał do tradycji kawalerii Królestwa Polskiego, powstania listopadowego i powstania węgierskiego i I Korpusu Polskiego w Rosji.

Trzonem pułku było 6 szwadronów i pluton artylerii konnej, utworzone przez Polaków służących w przeszłości w kawalerii rosyjskiej i w I Korpusie Polskim. Struktura organizacyjna pułku, jego umundurowanie, oporządzenie i uzbrojenie były podobne jak w 1 Pułku Ułanów Krechowieckich. Pułk rozwiązano wnaszahistoria czerwcu 1918 roku a następnie w listopadzie 1918 roku zaczął się odtwarzać ponownie.

Wyposażenie było przeważnie pochodzenia niemieckiego. Przeważały dobre konie, szczególnie pochodzące z majątków ziemiańskich.

Działania bojowe pułk rozpoczął podczas przedzierania się z Wołynia na Białoruś do Bobrujska. Walczył ze zrewolucjonizowanymi wojskami rosyjskimi a przede wszystkim z wojskami niemieckimi.

Dowódcami pułku byli płk Stefan Suszyński (1917 – 1918 rok), mjr płk Mikołaj Waraksiewicz (1918 – 1920 rok).


Stefan Starzynski (1893-1944)


Urodzil sie 19 stycznia 1893 roku w Warszawie. Mieszkal na Powislu przy ul. Dobrej. Nie mieszkal jednak w Warszawie, wychowywal sie w Lowiczu. Tutaj rozpoczal edukacje, ale konczyl ja juz w prywatnym gimnazjum im. E. Konopczynskiego w Warszawie. Pochodzil ze srednio zamoznej rodziny - jego matka byla nauczycielka, ojciec mial szlachecki rodowód, ale pozbawiony byl majatku. Po ukonczeniu gimnazjum przeszedl na wyzszy szczebel edukacji. Studiowal ekonomie na Wyzszych Kursach Handlowych Zielinskiego. Zwiazal sie w tym czasie z organizacjami niepodleglosciowymi. Byl czlonkiem Zwiazku Strzeleckiego oraz Zwiazku Mlodziezy Postepowo-Niepodleglosciowej. Po wybuchu I wojny swiatowej znalazl sie w I Brygadzie Legionów. Po tzw. "kryzysie przysiegowym" zostal internowany w Beniaminowie w lipcu 1917 roku. Po zwolnieniu wstapil do Polskiej Organizacji Wojskowej. W listopadzie 1918 roku ponownie znalazl sie w Wojsku Polskim. Zostal szefem sztabu 9. Dywizji Piechoty. W wojsku pozostal przez 3 lata, sluzac jeszcze w II Oddziale Sztabu Generalnego (Wywiadowczym). Nastepnie, gdy przeszedl do rezerwy, pelnil rozmaite stanowiska. Zostal czlonkiem Komisji Mieszanej Ewakuacji ZSRS, a nastepnie dyrektorem Departamentu Ogólnego (1926-32), wiceministrem Banku Gospodarstwa Krajowego (1932-34) oraz komisarycznym prezydentem Warszawy. Funkcje te objal 1 sierpnia 1934 roku. Decyzja o mianowaniu Starzynskiego byla czysto polityczna, bowiem sanacyjne wladze doprowadzily w marcu do zmiany organizacji kierownictwa cywilnego stolicy. Starzynski przejmowal rzady w trudnym momencie, poniewaz zarzad stolicy borykal sie z klopotami finansowymi. Szybko jednak przystapil do regulowania budzetu i ostrej modernizacji miasta. Byl zwolennikiem rozbudowy stolicy i dzieki jego rzadom udalo sie wprowadzic w miescie szereg modernizacji. Rzadzil Warszawa w sposób twardy i stanowczy, za co czesto spadala na niego krytyka przeciwników politycznych. Mimo to byl szanowany przez ludnosc i wspólpracowników, którzy dostrzegali jego liczne talenty - od organizacji poprzez zdolnosci przywódcze. Inwestycje zaproponowane przez Starzynskiego godzily w glównej mierze w rosnace lawinowo bezrobocie w Warszawie. Dzieki organizacji prac publicznych udalo sie choc w czesci przezwyciezyc problem. Warto wspomniec, iz plan modernizacji stolicy zostal zaaprobowany jeszcze w 1935 roku, a wiec w niecaly rok po objeciu wladzy przez Starzynskiego, co swiadczy niewatpliwie o jego preznej dzialalnosci. Nastepnie zalecenia stopniowo wcielano w zycie. Dzieki szeroko zakrojonej akcji skupowania terenów miastu udalo sie pozyskac chociazby rejon Lasku Kabackiego czy Olszynki Grochowskiej. Wreszcie w 1938 roku uchwalono plan rozbudowy miasta rozpisany na cztery lata. Zakladal on budowanie dzielnic mieszkaniowych, w zwiazku z trudna sytuacja obywateli warszawskich. Ambitne plany pokrzyzowala II wojna swiatowa.


Od konca 1938 roku nad Europa zbieraly sie czarne chmury. Szczególnym wyrazem przeszeregowania na mapie terytorialnej tej czesci swiata byla konferencja monachijska i kolejne agresywne posuniecia III Rzeszy. Gdy na jesieni 1938 roku Niemcy zwrócili sie z zadaniami wzgledem Polski, sprawa wybuchu otwartego konfliktu wisiala na wlosku. Szczególnie nerwowa atmosfera panowala w Warszawie, która stala sie osrodkiem zycia politycznego i kulturalnego II Rzeczypospolitej. Duza role w przygotowaniach do zblizajacej sie wielkimi krokami wojny odgrywal Stefan Starzynski. Szczególnym wyrazem jego zaangazowania w dzialalnosc na rzecz wzmocnienia obronnosci stolicy byla odezwa do ludnosci z 23 sierpnia 1939 roku, w której wzywal on do powrotu do miasta. Jednoczesnie rozpoczal przygotowania do zorganizowania cywilnej obrony Warszawy. Jeszcze w koncu sierpnia ludnosc stolicy ochoczo, w mysl apelu Starzynskiego, ruszyla do kopania rowów przeciwczolgowych i budowy schronów. Cala akcje wspieraly warszawskie radiostacje, umacniajac Polaków w duchu bojowym. To wlasnie za posrednictwem radia Starzynski podtrzymywal opór warszawiaków przez caly okres trwania walk o miasto. Podczas kampanii wrzesniowej pelnil niezwykle wazne stanowisko, podnoszac morale mieszkanców Warszawy oraz zagrzewajac ich do walki. Dzieki jego przemówieniom oraz mobilizacji warszawskich cywili stolica bronila sie przez trzy tygodnie. W czasie Wojny Obronnej byl komisarzem cywilnym przy Dowództwie Obrony Warszawy oraz przy Armii "Warszawa". Po kapitulacji miasta rozpoczal dzialalnosc konspiracyjna. 18 pazdziernika zwrócil sie z apelem do warszawiaków, w którym prosil o odbudowe ukochanego miasta. Niestety, byl to juz koniec jego dzialalnosci. 27 pazdziernika 1939 roku zostal schwytany przez Niemców. Wieziono go przez krótki okres czasu na Pawiaku. Potem przewieziono go do Berlina, a nastepnie umieszczono w obozie koncentracyjnym w Dachau. Prawdopodobnie mial on mozliwosc ucieczki z niewoli, ale zrezygnowal z niej, obawiajac sie o losy uczestników akcji. 17 pazdziernika 1943 roku Starzynski zostal zamordowany przez hitlerowców w obozie koncentracyjnym w Dachau.

Historia Patronów Coś O Nas